28 juni: Na een rit van een kleine 4 uur komen we bij Bryce Canyon NP aan. We kunnen nog niet de kamer in dus dan maar meteen het park in. De weg is 18 mile lang, we kiezen ervoor om bovenaan te beginnen en af te zakken naar de “lager gelegen” viewpoints.
Ondanks dat we hier al een keer zijn geweest blijft het indrukwekkend.
Natural Bridge
tegen de avond in een van de weinige restaurants in Bryce Canyon City wat gegeten en daarna terug het park in voor zonsondergang. Waar kan je dat beter bekijken dan bij Sunset Point. mooie kleuren aan de hemel wauw. Nu nog even wachten tot het echt donker wordt om te proberen een paar foto’s te maken van de sterrenhemel. Bryce is een van de donkerste plekken in de US dus de perfecte plek om dit te doen. Ook de muggen weten deze plek te vinden. Gelukkig hebben we Deet gekocht……. Oh dat ligt nog in de auto ?. nouja maakt niet uit. Er staat nog een Amerikaan te stoeien met zijn statief en instellingen! gedeelde smart is halve smart en zo leren we nog wat van elkaar. Volgens mij is het het resultaat van de sterrenhemel wel aardig.
Nadat we gisteren een lange reisdag hadden van Jackson Hole naar Salt Lake City is er niet heel veel spannends te melden over deze dag.
We zijn 2 nachten in Salt Lake City en het weer gaat qua temperatuur ook de goede kant op. Zoals ze hier zeggen “were in the high eighties” dit is rond de 30 graden Celsius. Heerlijk de korte broek aan en de stad verkennen. We lopen naar Temple square, waar de grootste tempel van het mormonen geloof staat. Wat het Vaticaan is, voor katholieken is Salt Lake City voor de mormonen. De tempel zelf mag je als ongelovige niet in, de andere kerken enz wel. Een daarvan, the Tabernacle, heeft het grootste pijporgel ter wereld…. dat wil ik natuurlijk met mijn eigen ogen zien!! Blijkt inderdaad een pijporgel te zijn :). We krijgen een rondleiding door een “sister” die volledig is toegewijd is aan het geloof, echt ongelooflijk dat iemand dat kan, maar goed zo krijgen we wel inside info over het geloof, wat best interessant is. Een bezoek aan het grote zoutmeer kan natuurlijk niet ontbreken. The great Salt Lake heeft 5 tot 7x meer zout in het water dan de oceaan. Later deze dag bezoeken we ook nog het “Utah State Capitol” wat ook weer een replica is van het echte Capitol in Washington DC. Vanavond gaan we bij Sonja d’r favoriete restaurant eten namelijk Olive Garden.
Tempel van de Mormonen
“het pijporgel”
Streetview
Great Salt Lake
Utah State Capitol
USA Weetje: Je mag in Amerika met een normaal rijbewijs met auto’s tot 10 ton gewicht rijden, wordt de auto zwaarder dan heb je een groot rijbewijs nodig.
en we zijn weer onderweg. We verlaten ons troosteloze Days-Inn Hotel in Gillette en zetten koers naar Cody. Het is een kleine 4 uurtjes rijden. We zijn vroeg wakker dus na het ontbijt meteen de auto in en om 7:30 am rijden weg. De route loopt via een deel van de Interstate en het laatste stuk is een scenic byway. Wederom worden we getrakteerd op wilde beesten, wederom een “Moose” dus vol in de ankers, auto langs de kant van de weg, telelens op de camera en als een ware Freek Vonk stond ik daar op de vluchtstrook foto’s te maken. De route verder is prachtig. Omstreeks middaguur arriveren we in Cody. Deze plaats is gesticht door Buffalo Bill (echte naam Willam Frederick Cody) in 1896, de plaats werdt dus vernoemd naar zijn echte achternaam.
Moose
Nu even naar Yellowstone!!! Ahumm Het park zelf heeft een oppervlakte van 8983 km² en heeft ruim 800 km aan verharde wegen. Cody ligt op 80 km van de ingang van het park. een lekker ritje dus. We hebben een klein stukje gezien en geroken, wat een lucht zeg, rotte eieren! Morgen gaan we voor de rest van de onderste helft bekijken
’s Avonds heerlijk gegeten bij een BBQ restaurant. Dat was echt subliem.
En daar gaan we dan.. Yellowstone wat een natuurgeweld zeg, geisers, hotsprings Buffalo’s wat geweldig is het hier. Voor de tijd van het jaar is het best fris, (40° Farenheit, zo’n 5 graden celsius) dus maar een warme trui en pet gekocht in de Yellowstone Store. Normaal voor de tijd van het jaar is het hier nu ongeveer 20 a 21 graden. We hebben geen wintersport geboekt, maar daar lijkt het wel op. Ook hier ook weer sneeuw en hagel onderweg.
Uiteraard stoppen we bij de bekendste geiser van het park, zoniet van het hele land, The Old Faithfull, bewapend met sportstand op de fotocamera en de go-pro in de aanslag is het wachten totdat deze uitbarst, wat ongeveer eens per 90 minuten gebeurt. We wachten met ongeveer met alle bewoners uit Wyoming eo in de bittere kou en snijdende wind op het natuurgeweld. Eenmaal daar vlogen de “oh’s en ah’s” om ons de oren. Maar eerlijk gezegd hebben wij veel mooiere dingen in Yellowstone gezien. bijv. Mammouth Hotspring’s, Norris Geyser Basin….. te veel om op te noemen. Wat super gaaf is het hier. En als klap op de vuurpijl hebben we vandaag ook nog twee maal beren gezien, een bruine met twee welpen en een zwarte… A dream came true! Aan het einde van de dag terug naar het hotel…. file, een paar Buffalo’s hadden bedacht om de brug te bezetten en niemand kon nog voor of achteruit, met ruim een uur vertraging kwamen we dan in ons hotel aan. Zo is de natuurrrr ook 😉
Morgen gaan we alweer dit schitterende park verlaten op naar nog meer mooie avonturen.
Nog net niet in alle Staten maar wel een in 4 van de 50 vandaag (Colorado, Wyoming, Nebraska en South Dakota)
Vandaag een lange reisdag voor de boeg. Om dit toch zo aangenaam mogelijk te maken rijdt Sonja vandaag 🙂 We rijden via Scottsbluff en Carhenge in de staat Nebraska naar onze overnachtingsplaats Custer – South Dakota, vanwaar we morgen Mount Rushmore gaan bezoeken. Ik hoor jullie denken waarom nemen ze niet de snelste route? nou op de gekozen route zijn een tweetal “must sees” opgenomen teweten: Scotsbluff National Monument en Carhenge, een soort Stonehenge met auto’s.
De route van vandaag
Buffalo
Scottsbluff National Monument
Carhenge
We reden vandaag 410 mile, de langste rit tijdens deze roadtrip. De route was niet heel spectaculair maar op het einde werden we verrast door Buffalo’s in Windcave National Park.
Nu gaat het echt beginnen, we laten Denver achter ons en gaan opweg naar onze volgende stop. We kiezen ervoor om via Rocky Mountain National Park te rijden. Indrukwekkende bergen die we al zagen in Denver met door sneeuw bedekte toppen komen steeds dichter bij. Sonja vraagt zich af of we zelf ook nog in de sneeuw kunnen staan, het antwoord is JA! in de korte broek nog wel. van een behaaglijke 24 Graden staan we nu dus met 5 graden in de sneeuw. Kort daarop file, jawel er is een eland gespot en iedereen die daar in de buurt is stopt, wij dus ook. Jammer dat het weer niet mee zit, we rijden op 3500 meter hoogte met slechts 1 graden boven nul en sneeuw. best heftig. Gelukkig is het aan de andere kant van de berg weer een stuk lekkerder.
USA weetje: Amerikanen kunnen niet met mes en vork eten. Ze gebruiken de vork als mes en vork, de andere hand ligt werkeloos op de knie of fungeert (de duim in het bijzonder) als bulldozer om het eten op de vork te duwen. vervolgens hangen ze bijna met hun kin in het bord om de afstand tussen bord en mond zo klein mogelijk te houden. “wat is het toch een raar volk”
