Auteur: Sonja

Vandaag via Highway 1 (volgens zeggen de mooiste weg van de VS) naar Monterey. Hopelijk is het daar wat warmer, want in Pacifica regent het!
De weg is mooi en na een poosje wordt het droog en breekt ook de zo’n door, gelukkig. Zo ziet alles er toch gezelliger uit. Monterey is een gemoedelijk stadje en we bezoeken de nummer 1 attractie….. Het aquarium. Het is enorm groot, dus vanmiddag de ene helft en morgen de andere.

Dag 2: Na het ontbijt willen we eerst 17 mile drive doen (met de lone cypress), maar het is erg mistig aan de kust, dus misschien in de middag. We besluiten eerst de tweede helft van het aquarium doen, wauw wat gaaf! Onwijs mooie kwallen en een heus zeeaquarium, met mega tonijnen en haaien! Daarnaast hebben ze ook zee-otters. Het aquarium doet erg goed werk voor de oceanen in de wereld en is de entree prijs dubbel en dwars waard. Na dit bezoek is tot onze vreugde ook de mist opgetrokken. Dus 17 mile drive, here we come. Het is een mooie route langs de oceaan. Mooie ruige kust. We stoppen her en der en lopen ook even de oceaan in, koud!!! De lone cypress staat langs deze route. Een 250 jaar oude cypress, welke alleen op een rots groeit. Het is naar zeggen de meest gefotografeerde boom ter wereld. Helaas is ook de mist weer op komen zetten. Echt een heel apart fenomeen dat hier de mist zomaar opkomt en weer verdwijnt. Morgen richting LA, de laatste 3 dagen!

Gisteravond bekeken wat we in Yosemite wilden zien en welke trails we wilde lopen. Eerst maar eens naar Glacierspoint en Tunnelview rijden. Deze laatste is een van de meest gefotografeerde panorama’s ter wereld. Het rijden erheen kost ongeveer 1,5 uur.  Maar goed wederom een prachtige weg, met haarspeldbochten en flink dalen en stijgen, maar gelukkig heb ik mij eigen Gerard de Rooij bij me ;). Als eerste komen we aan bij Tunnelview… Ik kan in herhaling blijven vallen, maar ook dit is weer schitterend, ik dacht dat we het mooiste wel zo’n beetje hadden gehad, maar telkens kan er toch nog een schepje bovenop, wauw wauw wauw! Na een poosje te hebben gefilmd, foto’s gemaakt en genoten van het uitzicht vervolgen we onze weg naar Glacierspoint. Nog 16 mile, stijgen, dalen en haarspelden. Langs stijle afgronden dit maal, hier is goed te zien wat de branden vorig jaar hebben aangericht. Hopelijk blijft Yosemite dit jaar gespaard. Bij Glacierspoint is het een stuk stijl omhoog lopen, maar de beloning is enorm mooi. Wat je hier ziet is niet in een beeld te vangen, mooie watervallen, een bos en stijle rotswanden. We zullen hiermee vandaag wel de 1500 foto’s (tot nu toe) benaderen, je kunt hier blijven schieten. Eenmaal op de weg naar Yosemite valley komen we nog langs een van de watervallen welke we zojuist van boven hebben gezien, hier besluiten we te stoppen. Daarna op weg naar de vallei… Hier is het zo verschrikkelijk druk dat er geen parkeerplaats meer vrij is. We hebben al genoeg gezien en doordat we zo lang van de diverse uitzichten hebben genoten is er geen tijd meer over voor een trail. Nou dan moeten we nog maar eens terug 🙂

Er staat een lange rit op het programma, dus de wekker gaat om 5.45!
Even een ontbijt op de ranch en off we go.

Op weg naar Yosemite National Park. De rit duurt ongeveer 6,5 uur volgens de navigatie, maar is “maar” 332 mile. Nou over 530 km. doe je doorgaans geen 6,5 uur. Maar goed, vol goede moet gaan we op pad.

Door Death Valley de nodige dips in de weg, een soort lancering als je er te hard doorheen rijdt. En je ziet werkelijk niemand onderweg. De bergpas over, je moet immers het dal uit en we komen op een weg wat op een snelweg lijkt, zal het dan toch waar zijn dat we er niet zo lang over doen?

Onderweg komen we in Bishop langs een Nederlandse bakker, druk. Echt je vraagt je af waarom niet heel Amerika brood zoals dit bakt. Maar goed even een stroopwafel en een sandwich naar binnen en we vervolgen onze reis.

We gaan over de Tioga pass, een 3000 meter hoge pas welke sinds begin juni weer open is (wordt in de winter afgesloten wegens sneeuw). Nou succes….. De weg is prachtig, maar de ene haarspeld bocht volgt op de andere, dus ja nu snap ik ook waarom het zo lang duurt. Je kunt niet harder dan 25 mile op de meeste stukken. Ik ben benieuwd wat Yosemite nog meer heeft te bieden, maar dat zullen we morgen zien.

Vandaag een korte rit, dus eerst nog even voetbal in Vegas gekeken. Het was billen knijpen, maar we kunnen met een gerust hart naar Death Valley afreizen.

Het is maar twee uurtjes rijden, maar overal waarschuwt men, met een volle tank de woestijn in, check en voldoende water mee, check. We kunnen gaan. De weg is redelijk saai, kaarsrecht en bijna niemand te zien. Eenmaal in Death Valley bij Dante’s vieuw point zijn we toch wel onder de indruk. Wat kan een woestijn mooi zijn, een dal met zoutvlaktes tussen hoge bergen die wel wat weg hebben van een maanlandschap.

We slapen op een ranch in de woestijn, ongeveer het enige dat hier is, en dat is ook wel te merken aan de prijzen 😉 De hitte gaat wel, 99 Fahrenheit (ongeveer 38 Celsius), daar waar de hoogst gemeten temp. 58,3 Celsius (138 Fahrenheit). We hebben dus geluk!